எழுத்தாளர் ஹாச் கரில்லோ இறந்தபோது, ​​​​உலகம் அவரது உண்மையான அடையாளத்தைக் கண்டுபிடித்தது. அவரது மரபுக்கு என்ன அர்த்தம்?

நாவலாசிரியர் எச்.ஜி. கரில்லோ கடந்த வசந்த காலத்தில் கோவிட்-19 நோயால் இறந்தார். நான் அவரை ஜார்ஜ் வாஷிங்டன் பல்கலைக்கழகத்தில் அறிவோம், அங்கு நாங்கள் இருவரும் படைப்பாற்றல் எழுதுவதைக் கற்பித்தோம், மேலும் அவர் இயக்குநர்கள் குழுவின் தலைவராக இருந்த PEN/Faulkner Foundation இல் இருந்தார். நான் அவரை ஒரு இனிமையான மற்றும் சிக்கலான மேதை என்று நினைத்தேன், அவருடைய மாணவர்கள் மற்றும் வளரும் இலக்கிய உலகில் அர்ப்பணிப்புடன் இருந்தார்.

ஹச்சே, அவர் அறியப்பட்டபடி, அதிகாரத்தை வெளிப்படுத்தினார். எதைப் படிக்க வேண்டும், எப்படி எழுத வேண்டும், எப்படி வாழ வேண்டும் என்று கூடச் சொன்னார். அவருடைய மாணவர்கள் அவருடைய அலுவலகத்திற்கு வெளியே வரிசையாக நின்று அவருடைய முழங்காலில் அமர்ந்து அவருடைய ஆலோசனையைப் பெறுகிறார்கள். அவர் இலக்கிய அரங்கில் நீதிமன்றத்தை நடத்தினார், கறுப்பு சட்டக கண்ணாடிகளை அணிந்திருந்தார். ஹச்சே சர்வதேச கலைஞரின் உயிருள்ள, சுவாசமான உருவகம், புத்திசாலித்தனத்தையும் அரவணைப்பையும் வெளிப்படுத்துகிறது.

பின்னர் அனைத்து நரகம் தளர்வானது. அவரது சகோதரி ஏப்ரல் மாதத்தில் இந்த செய்தித்தாளில் ஓடிய இரங்கல் செய்தியை சரிசெய்தார். அவர் நீண்ட காலமாக கூறி வந்தபடி, ஹாச் ஆப்ரோ கியூபன் அல்ல என்று அவர் நிருபர் பால் டுக்கனிடம் கூறினார். அவர் ஆப்பிரிக்க அமெரிக்கர். டெட்ராய்டில் பிறந்தவர், கரீபியன் தீவில் அல்ல. அவர் குடும்ப உறுப்பினர்களிடையே க்ளென் என்று அழைக்கப்பட்டார். குடும்பப் பெயர் கரோல், கரில்லோ அல்ல. குடும்பத்தில் லத்தினோக்கள் இல்லை.

இச்செய்தி அவரை அறிந்த எங்களுக்கு முகத்தில் அறைந்தது. நாங்கள் அவருக்கு இரங்கல் தெரிவித்தோம், ஆனால் நாங்களும் அதிர்ச்சியில் தத்தளித்தோம். பெர்வின் ஹைட்ஸில் உள்ள தனது கணவருடன் வீட்டில் இருந்தபோதும், ஹாச் அவர் இல்லாத ஒன்றைக் கடந்து சென்றார்; ஜார்ஜ் வாஷிங்டன் பல்கலைக்கழகம் மற்றும் PEN/Faulkner அறக்கட்டளையில் உள்ள சக பணியாளர்கள் மற்றும் மாணவர்களுடன் அவர் அதையே செய்தார். நான் மட்டும் துரோகம் செய்ததாக உணரவில்லை. மற்றும் மிகவும் பயங்கரமான வருத்தம்.

அவரது கதையால் நான் தூண்டப்பட்டேன். அமெரிக்காவில் தேர்ச்சி என்ற பாடத்திற்கு என்னை திருப்பி அனுப்பியது. இலக்கிய உலகம் அதன் சொந்த பதிப்பைக் கொண்டுள்ளது, அதில் எழுத்தாளர்கள் புனைப்பெயர்களில் வெளியிடுகிறார்கள். டேவிட் கார்ன்வெல் என்றும் அழைக்கப்படும் ஜான் லீ கேரே பற்றி யோசியுங்கள்: ஒரு பிரஞ்சு பெயர் அவருக்கு சிறப்பு கேஷெட்டை வழங்கியதா? அமன்டைன் லூசில் ஆரோர் டுபின் ஒரு ஆணின் பெயரில் வெளியிடுவது என்பது அவரது வேலைக்கு வேறுபட்ட மதிப்பு அமைப்பு பயன்படுத்தப்படும் என்று அறிந்திருந்தார், எனவே அவர் ஜார்ஜ் சாண்ட் ஆனார். ஹெர்மன் க்ளென் கரோல் வெளியிடத் தொடங்கியபோது இதே வழியில் யோசித்தாரா? ஆப்ரோ கியூபனாக இருப்பது சுவையை சேர்த்ததா? ஆர்வம்? கவர்ச்சியா?

இன செயல்திறன் அமெரிக்காவில் ஒரு சிறப்பு விலங்கு. இது வரலாற்று ரீதியாக வெள்ளை உலகில் அந்தஸ்து மற்றும் வாய்ப்புடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. ஹச்சே ஒரு லத்தீன் எழுத்தாளராக மாறத் தேர்ந்தெடுத்தார், ஸ்பானிய மொழியில் தனது புனைகதைகளை எழுதினார். அவரது ஆரம்பகால சிறுகதைகள் லெச்சே மற்றும் அபேஜாஸ் ரூபியாஸ் என்று பெயரிடப்பட்டுள்ளன. அவர் cafecitos பற்றி, flan de guayaba பற்றி எழுதினார் மற்றும் நண்பர்களிடம் Carrillo தனது மீட்கப்பட்ட குடும்பப் பெயர் என்று கூறினார். ஆனால் மறு கண்டுபிடிப்புக்கு ஒரு விலை உண்டு. அவர் தனது கியூபா பின்னணியை உருவாக்கியபோது தனது ஆப்பிரிக்க அமெரிக்க பாரம்பரியத்தை அழித்தார்.

முகப்பை பராமரிப்பதில் அவர் உணர்ந்திருக்க வேண்டிய கவலை கற்பனை செய்வது கடினம். அவர் இருவர் என்பதை அறியும் இருமையும், அந்த நபர்களை ஒதுக்கி வைக்கும் வித்தையும் மனதை உலுக்குகிறது. அவர் தனது இலக்கிய நற்பெயரைக் கட்டியெழுப்பியதால் ஒரு செயற்கை அடையாளத்தை எடுத்துக் கொள்ளும் அவரது முடிவு ஆபத்தானது மற்றும் சுய வெறுப்பு மற்றும் இனவெறியை உள்வாங்குகிறது. அவர் தன்னை எவ்வாறு சந்தைப்படுத்தினார் என்பதன் அடிப்படையில் அவர் ஒரு மூலோபாய தேர்வு செய்தார்.

ஆனால் அவர் முக்கியமான விஷயங்களை ஒரே நேரத்தில் செய்தார். தாக்கத்தை ஏற்படுத்திய விஷயங்கள். அவர் ஜார்ஜ் வாஷிங்டனை விட்டு வெளியேறி பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும், அவரது மாணவர்கள் அவரது உதவியுடன் நாடு முழுவதும் உள்ள MFA திட்டங்களில் சேருவதைப் பற்றிய செய்திகளை எனக்கு மின்னஞ்சல் செய்து கொண்டிருந்தார். அவர் வண்ண எழுத்தாளர்களுக்காக வாதிட்டார் மற்றும் நியூஸ்ட்ராஸ் வோசஸ் என்ற கல்வித் திட்டத்தை நிறுவினார், லத்தீன் கதைகள் மற்றும் எழுத்தாளர்களை D.C. பொதுப் பள்ளிகளுக்கு PEN/Faulkner Foundation மூலம் கொண்டு வந்தார். அந்த உண்மையான விஷயங்கள் முற்றிலும் மாறாக அவரது கட்டுக்கதைகளுக்கு அடுத்ததாக நிற்கின்றன.

அவரது நாவலில் இருந்து ஒரு பத்தி லூசிங் மை எஸ்பானிஷ் இன்று சிறப்பு அதிர்வு உள்ளது.

ஆனால், நம் வாழ்க்கையை நாம் எப்படி வாழ்கிறோம் என்று நினைக்கிறேன், செனோரேஸ், நம்மில் சிலர் எங்களை எக்சிலியாடோஸ் என்று அழைக்கிறோம், மற்றவர்கள் நீங்கள் எங்கிருந்து வருகிறீர்கள் என்று ஒருவரையொருவர் கேட்டுக்கொள்கிறோம், அதே நாட்டை விட்டு வெளியேறும்போது முழு நாடுகளையும் எங்களுடன் கொண்டு வருகிறோம், அது இல்லை என்று பாசாங்கு செய்கிறோம். காயப்படுத்தியது.

ஹச்சே அதே நாட்டை விட்டு வெளியேறினார். அவர் தனது மத்திய மேற்கு வேர்களைத் தவிர்த்து, டெட்ராய்டில் இருந்து வர வேண்டாம் என்று தேர்வு செய்தார். மியாமிக்கு செல்லும் படகில் சுறா-பாதிக்கப்பட்ட நீரைக் கடப்பது மோடவுனை விட்டு கொலம்பியா மாவட்டத்திற்கும் அதற்கு அப்பாலும் செல்வதை விட சிறந்த கதை. அவர் அதன் துண்டுகளை விட்டுச் சென்றாலும் அவரது கருப்பு வாழ்க்கை முக்கியமானது. அவர் அதை ஒரு கிரிசாலிஸ் போல, பறந்து சென்று வேறொருவராக மாறினார். அது காயப்படுத்தாதது போல் அவர் ஒருபோதும் நடிக்கவில்லை என்று நான் வாதிடுவேன். எப்போதாவது வெளியில் தோன்றிய ஒரு சோகம் அவனுக்கு இருந்தது. அவன் தன் முற்பிறவியில் துக்கமா? தனக்கென அமைத்துக்கொண்ட நாடுகடத்தலுக்கு வருந்தவா? ஆனால் அவரிடம் அந்தக் கேள்விகளைக் கேட்க முடியாது. அவர் போய்விட்டார், கோவிட் -19 இன் மற்றொரு பாதிக்கப்பட்டவர், ஒரு அசாதாரணமான அளவில் வண்ண மக்களை அழிக்கும் ஒரு நோய். அவர் முழு நாடுகளையும் தன்னுடன் அழைத்து வந்தார். அவர் தவறவிடப்படுவார்.

லிசா பக்கம் We Wear the Mask: 15 True Stories of Passing in America இன் இணை ஆசிரியர். ஜார்ஜ் வாஷிங்டன் பல்கலைக்கழகத்தில் ஆங்கில உதவிப் பேராசிரியராக உள்ளார்.

Amazon.com மற்றும் அதனுடன் இணைந்த தளங்களை இணைப்பதன் மூலம் கட்டணங்களை ஈட்டுவதற்கான வழிமுறையை வழங்குவதற்காக வடிவமைக்கப்பட்ட, Amazon Services LLC அசோசியேட்ஸ் திட்டத்தில் நாங்கள் ஒரு பங்கேற்பாளர்.